Mając cukrzycę przez wiele lat, często frustrujemy się chorobą i zapominamy o tym, co najważniejsze - systematycznej samokontroli. Niestety decyzje, które zdarza się nam podejmować w związku z ograniczeniem lub zaprzestaniem prowadzenia choroby, bywają przysłowiowym strzałem w kolano, a raczej wszystkie narządy.
Kiedy dowiedziałam się o chorobie mojego dziecka (cukrzycy typu 1) a później mojej (stan przedcukrzycowy), bałam się tego co dzieje się tu i teraz: mierzenia cukru, podawania insuliny, konieczności regularnego zażywania leków, bilansowania posiłków. Od lat wściekam się wysiadując przysłowiowe jajko w poczekalniach do specjalistów: diabetologa, okulisty, kardiologa, endokrynologa. Razem z Cukromaniakiem nie zliczę ile oddaliśmy próbek krwi do badań.
Teraz i mnie dopadła frustracja związana z tym, że chociaż bardzo o nas dbam, choroby potrafią swoją drogą siać spustoszenie w organizmie.
Nawet 8-latek po tylu latach choroby unika mierzenia cukru. Rozmawiam z dorosłymi, którzy chcąc żyć normalnie i bez obciążenia chorobą nieregularnie sprawdzają poziom cukru we krwi, walczą jak mogą o swoje przekonanie, że mimo cukrzycy można jeść tak jak się chce i kiedy się chce.
Wypalenie spowodowane chorobą przewlekłą przeradza się w okresy buntu/strachu związanego z odczuciami w chorobie - niezależnie od wieku chorującego.
Jeśli spotykają cię takie myśli jak:
- Po co mam to robić? Po cholerę mi mierzenie cukru i liczenie posiłków?
- Żyję po swojemu i prowadzę cukrzycę na swoich zasadach, dzisiaj nie mam ochoty mierzyć cukru.
- Lepiej być na wysokich cukrach, niż niskich, ponieważ boję się hipoglikemii.
- Hiperglikemia jest najlepszym rozwiązaniem w cukrzycy, a ja już przy 100 mg/dl czuję się źle
- Boję się zmierzyć cukier, bo wiem, że mam wysoki.
- Nie czuję się na siłach, by mierzyć się z chorobą (fizycznie i psychicznie)
- Nie mam motywacji, zwyczajnie mierzi mnie robienie w ciągle tego samego.
- Staram się, ale nie widzę efektów tych starań - znowu mam zbyt wysoki/niski cukier.
Koniecznie usiądź, ochłoń albo wykrzycz się a potem pomyśl na spokojnie czy warto samemu sobie robić "kuku".
Badania na temat wpływu cukrzycy na organizm prowadzą do konkretnego wniosku:
Niekontrolowana cukrzyca wywiera negatywny wpływ na praktycznie wszystkie narządy w organizmie!
Poniżej wklejam wam bardzo ciekawą infografikę, z którą warto jest się zapoznać.
Mnie takie informacje motywują do kontynuowania samokontroli u siebie i swojego dziecka. I wiem, że wszystkie kryzysy, które my też miewamy, trzeba pokonywać szybko dla naszego własnego dobra. Każdy pomiar cukru, korekta, zmiana wprowadzona na rzecz samokontroli jest cegiełką do bycia zdrowym w późniejszym wieku. Chcę działać póki nie będzie zbyt późno i wybieram normalne, zdrowe życie z dobrze kontrolowaną cukrzycą. A ty?
0 komentarze :