Stan przedcukrzycowy traktuję poważnie z dwóch powodów - dotyczy ponad 5 mln Polaków. Pisanie o nim uważam za bardzo ważne, zwłaszcza w listopadzie, miesiącu zwiększania świadomości o cukrzycy.
Nieleczony stan przedcukrzycowy po kilku miesiącach lub latach może skończyć się cukrzycą typu 2 i wystąpieniem powikłań charakterystycznych dla tej choroby. Dostaję coraz więcej zapytań o stan przedcukrzycowy, dlatego uznałam go za temat wart omówienia. Mam nadzieję, że to co napiszę, rozwieje wątpliwości wielu z was, a także pozwoli pochylić się nad własnym zdrowiem, które przecież jest najcenniejsze!
O stanie przedcukrzycowym mówi się, kiedy poziom cukru we krwi jest podwyższony. Diagnozuje się go poprzez badanie krwi. Oznaczenie poziomu glukozy we krwi na czczo nie może być wyższe niż 99mg/dl. O stanie przedcukrzycowym mówimy jeśli:
Glikemia na czczo (badana w laboratorium) wynosi: 100-125mg/dl
Glikemia po doustnym teście tolerancji glukozy wynosi: 140-199mg/dl
Stan przedcukrzycowy wykrywa się bardzo często przypadkiem, ponieważ nie daje on żadnych wyraźnych objawów. A skoro nie czujesz się źle, to po co się badać?! Złe samopoczucie często tłumaczy się innymi chorobami lub gorszym czasem w życiu, dlatego bardzo ważne jest wykonywanie rutynowych badań krwi przynajmniej raz w roku!
Jeżeli chodzi o stan przedcukrzycowy objawy mogą wyglądać następująco:
- Nadmierna senność, ciągłe zmęczenie.
- Problemy z nadciśnieniem tętniczym.
- Zwiększone pragnienie i częste oddawanie moczu.
Zastanawiasz się czy jesteś w grupie ryzyka? Możesz mieć stan przedcukrzycowy lub cukrzycę typu 2 jeśli:
- Masz nadwagę i charakterystyczną dla T2 otyłość brzuszną (figura jabłko, BMI powyżej 25).
- Prowadzisz niezdrowy tryb życia: spożywasz regularnie alkohol, palisz papierosy, odżywiasz się niezdrowo i nieregularnie.
- Zjadasz sporo niezdrowych i wysoko przetworzonych produktów.
- Prowadzisz siedzący tryb życia, (praca, dom, siedzenie przed komputerem, nie lubisz aktywności fizycznej).
- W rodzinie występuje cukrzyca typu 2.
- Masz podwyższone ciśnienie tętnicze, choroby układu krążenia.
- Przyjmujesz leki sterydowe.
- Masz zdiagnozowany zespół policystycznych jajników.
- Miałaś cukrzycę ciążową lub urodziłaś dziecko o dużej masie (ponad 4kg)
W dzisiejszych czasach już nawet wiek nie chroni nas przed cukrzycą typu 2, chorują na nią nawet dzieci. Podkreślę to jeszcze raz, jeśli występuje u ciebie chociaż jeden z powyższych czynników, zadbaj o to, by wykonywać regularnie badania krwi z oznaczeniem poziomu glukozy (prawidłowy poziom cukru we krwi to 70-99 mg/dl)
Czy stanu przedcukrzycowego można się pozbyć?
Jak najbardziej tak! Jest to pierwszy bardzo poważny sygnał od organizmu, że po prostu nie daje on sobie rady z dotychczasowym trybem życia. Wówczas stajesz przed konkretnym wyborem: możesz zignorować stan cukrzycowy świadomie decydując się na cukrzycę typu 2 i związane z nią powikłania (które pojawią się prędzej czy później). Możesz też zrobić wszystko, aby wyjść ze stanu przedcukrzycowego i prowadzić długie, szczęśliwe życie przyjazne własnemu organizmowi.
Jeśli chodzi o stan przedcukrzycowy dieta jest jednym ze sposobów naprawy organizmu. Stawiaj na zdrowe, nieprzetworzone produkty. Trzeba jeść regularnie 3 główne posiłki i 2 niewielkie przekąski. Wybieraj produkty o niskim i średnim indeksie glikemicznym, ogranicz, a docelowo wyeliminuj cukier z diety (chodzi o chemiczny biały cukier, syropy glukozowo-fruktozowe, słodycze i wysoko przetworzone produkty jak zupki chińskie, gotowe dania, jedzenie na mieście) oraz ogranicz sól. Warto dążyć do redukcji masy ciała, bo im jest mu lżej, tym lepiej funkcjonuje! Jeżeli nie wiesz jak to zrobić z całego serca polecam wizytę u dietetyka!
Lekarz może zdecydować o wspomaganiu walki ze stanem przedcukrzycowym środkami farmakologicznymi.
Każda rewolucja wymaga poświęceń
Dla tzw. hedonistów diagnoza związana z początkami cukrzycy typu 2 (ja nazywam ją cukrzycą na życzenie), to ogromny szok. Doskonale wiem jak ciężko jest zmienić tryb życia na zdrowszy i bardziej aktywny, jeśli przez lata trwało się w wygodnym świecie szybkich przekąsek, ciepłej kanapy. Nie ukrywam, że wiąże się to z wyrzeczeniami i walką z własnymi słabościami.
Wszyscy lubimy jeść, uwielbiamy sobie dogadzać. Nasze mózgi są tak zaprogramowane na słodkie, wyraziste smaki, że zrobią wszystko, abyśmy tylko byli szczęśliwi jedząc cukier (dokładniej: produkty zawierające dużo łatwo przyswajalnego cukru).
Nie musisz zapisywać się na siłownię! Wybierz się na spacer - zacznij od 30 minut i stopniowo wydłużaj czas aktywności. Jeśli przyzwyczaisz się do spacerów, następnym etapem może być zakup pięknych kijów do Nordic Walking. Dzięki nim wydłużysz krok, ze spaceru przejdziesz w marsz, lepiej dotlenisz organizm i poczujesz się świetnie!
Jeżeli chcesz żyć długo, zdrowo, bez miażdżycy, zagrożenia zawałem czy amputacją stopy lub dializami, nagłą śmiercią, musisz zacząć działać. Włożyć trochę wysiłku w swoje życie, w końcu dbasz o samego siebie. Mówiąc sobie: mam to w nosie, nie dam rady, nie chcę tego zrobić, dobrowolnie przypieczętowujesz na siebie wyrok. Podpisujesz go własną krwią!
Właśnie wysłałam link do tego posta przyjaciółce choryjącej na cukrzycę ciążową. Może się ogarnie, bo to nie musi się skończyć wraz z porodem przy trybie jej życia
OdpowiedzUsuńDziękuję :* Niech koleżanka o siebie dba :) Zdrowie mamy jest tak samo ważne jak zdrowie dziecka!
OdpowiedzUsuń